Są w nim części dotyczące EFRR (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) i EFS (Europejskiego Funduszu Społecznego). Są także listy sprawdzające stopień przygotowania/wykonania procesów projektowych, które podlegają drobiazgowej kontroli na etapie oceny wniosku o dofinansowanie, albo na etapie sprawozdań z realizacji. Mogą się też przydać poza projektem dofinansowanym ze środków unijnych, jeżeli zależy nam na dobrym przygotowaniu poniższych procesów/sytuacji (choćby wtedy, gdy przygotowujemy SIWZ - specyfikację istotnych warunków zamówienia):
- dostępność o otwartość projektu dla osób z niepełnosprawnościami,
- organizacja wydarzeń zgodnych z zasadami dostępności,
- buduję system teleinformatyczny,
- zamawiam dostępne narzędzie teleinformatyczne,
- dostępność serwisów internetowych i aplikacji,
- jak sprawdzić, czy inwestycja (budynek) jest dostępna dla wszystkich?
O poradniku opisanym powyżej usłyszałam podczas webinarium "Fundusze bez barier". Piotr Kowalski mówił między innymi o modelu społecznym w kontekście Konwencji ONZ. Podoba mi się takie podejście, z którego wynika, że niepełnosprawność powstaje wtedy, gdy to jacy jesteśmy oddziałuje ze środowiskiem tak, że nie jesteśmy w stanie czegoś zrobić. Powstaje niedostępność. Ale jeśli zmienimy środowisko (np. dodamy windę) to niepełnosprawność zniknie – a raczej w ogóle nie powstanie.W ten sposób nie raz czułam się niepełnosprawna, np. wtedy gdy miałam nogę w gipsie, dźwigałam bardzo ciężkie zakupy, stłukły mi się okulary albo pojechałam w szpilkach na zabieg do przychodni z dzieckiem w wózku. Ta ostatnia sytuacja mogłaby wskazywać na moją ówczesną niepełnosprawność intelektualną (nikt mi nie kazał się tak ubierać, mogłam też poszukać opieki dla dziecka). Na szczęście przeżyliśmy oboje. Elementy tamtej sytuacji rozpatrywane osobno (chodzenie na obcasach, przemieszczanie się z dzieckiem w wózku, dojazd do przychodni) w wielu miejscach bywają niekomfortowe. Obrazek obok tego tekstu to slajd z prezentacji z Forum Fundusze Europejskie bez barier - dostęp dla wszystkich.
Zrozumiałam, że (w największym skrócie) projektowanie uniwersalne polega na takim planowaniu, by z przestrzeni, przedmiotów, możliwości mogli korzystać wszyscy, by likwidować istniejące przeszkody i nie tworzyć nowych barier, które utrudniają pełne i samodzielne życie w społeczeństwie.
Piotr Kowalski podczas wspomnianego już webinarium Fundusze bez barier mówił też o dwóch możliwościach, o których wcześniej nie słyszałam:
- Mechanizm racjonalnych usprawnień – jest możliwy do stosowania w projektach RPO WiM 2014-2020 – jeżeli realizujemy projekt ogólnodostępny, czyli taki, w którym musimy zapewnić możliwość udziału wszystkim chętnym (w odróżnieniu od projektów dedykowanych osobom niepełnosprawnym) i zgłosi się do nas uczestnik z niepełnosprawnością, a my nie jesteśmy w pełni przygotowani, by zaspokoić jego potrzeby - możemy wystąpić o dodatkowe środki do grantodawcy (maksymalnie 12 tys. zł na osobę z niepełnosprawnością). W Serwisie Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego możecie przeczytać wyjaśnienia (oparte o stanowisko Ministerstwa Rozwoju) dotyczące mechanizmu racjonalnych usprawnień w projektach RPO WŚ 2014 – 2020 dofinansowanych z EFS. Przypuszczam, że podobne zasady dotyczą również innych programów regionalnych. Piotr Kowalski wspominał o możliwości skorzystania z tego mechanizmu w celu dostosowania miejsca pracy do potrzeb niepełnosprawnego pracownika albo zapewnienia środków na dostęp do tłumacza migowego na odległość.
- Dostępnościomierz – bezpłatna aplikacja na telefon z Androidem, stworzona przez Fundację FADO. Pozwala zbadać dostępność przestrzeni publicznej. Aplikacja zadaje pytania (od ogólnych do szczegółowych). Odpowiadając na nie możemy np. stwierdzić, czy nasze miejsce pracy jest dostępne dla wszystkich. Pozwoli też uświadomić nam sobie, że taka dostępność jest potrzebna i na co zwrócić uwagę, by ją urzeczywistnić. np. zapyta, czy alarm wzywający do ewakuacji tylko dzwoni albo tylko świeci (powinien robić jedno i drugie).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz